برابری یک و یک ای معلم!!

معلم پای تخته داد می زد

صورتش از خشم گلگون بودو دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود

ولی آخر کلاسی ها لواشک بین خود تقسیم می کردند

وان یکی در گوشه ای جوانان را ورق می زد

برای اینکه بی خود های و هو می کرد و با آن شور بی پایان

 تساوی های جبری را نشان می داد

با خطی خوانا بر روی تخته ای که از ظلمتی تاریک غمگین بود

تساوی را چنین نوشت:یک با یک برابر است.

از میان جمع شاگردان یکی برخاست

همیشه یک نفر باید برخیزد

به آرامی سخن سر داد

تساوی اشتباهی فاحش و محض است.

نگاه بچه ها ناگاه به یک سو خیره گشت و معلم مات بر جا ماند.

و او پرسید:اگر یک انسان واحد یک بود٬ آیا باز هم یک با یک برابر بود؟

سکوت مدهشی بود و سوالی سخت.

معلم خشمگین فریاد زد:آری برابر بود.

و پسر با پوزخندی گفت:

اگر یک انسان واحد یک بود

آنکه زور و زر به دامن داشت بالا بود و آنکه قلبی پاک و فاقد زر داشت پایین.

اگر یک انسان واحد یک بود

آنکه صورت نقره گون٬چون مه می داشت بالا بود

و آن سیه چرده که می نالید پایین.

اگر یک انسان واحد یک بود

این تساوی زیر و رو می شد.

حال می پرسم:یک اگر با یک برابر بود

نان و مال مفتخواران از کجا آماده می گردید؟

یا چه کسی دیوار چین ها را بنا می کرد؟

یک اگر با یک برابر بود

پس که پشتش زیر بار فقر خم می شد؟

یا که زیر ضربت شلاق له می گشت؟

پس اگر یک با یک برابر بود

پس چه کسی آزادگان را در قفس می کرد؟

معلم ناله آسا گفت:

بچه ها در جزوه های خویش بنویسید:

یک با یک برابر نیست...